معنی سیه رو در لغت نامه دهخدا

بدکار. بدعمل. بی آبرو، شرمنده. خجل. سیه روی. رسوا. بی آبرو. (ناظم الاطباء) :، گر دین حقیقت بپذیری شوی آزاد، زآن پس نبوی نیز سیه روی بداختر.، ناصرخسرو.، لیکن چکنم من سیه روی، کافتاده بخود نیم درین کوی.، نظامی.، مگردان سیه روی چون دخترم، به اوراق طوبی بپوشان سرم.، نزاری قهستانی.، بصدق کوش که خورشید زاید از نَفَسَت، که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست.، حافظ.، خوش بود گر محک تجربه آید بمیان، تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد.، حافظ.، رجوع به سیاه روی و سیاه رو شود

معنی سیه رو در فرهنگ واژه مترادف متضاد

سیاه رو، بی آبرو، بی عزت، رسوا، ننگ آور، شرمنده، خجلت زده، شرمسار، متضاد: سرفراز، مفتخر

معنی سیه رو - جستجوی لغت در جدول جو

سیه رو

لغت نامه دهخدا

سیه رو

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سمن رو

(دخترانه)

سمن چهره

فرهنگ نامهای ایرانی

سبک رو

تندرو، چابک، سبک رفتار، سبک پا

فرهنگ فارسی عمید

سایه رس

میوه ای که در سایه رسیده باشد

فرهنگ فارسی عمید

سایه ور

دارای سایه، سایه دار، پرسایه

فرهنگ فارسی عمید

خیره رو

بی شرم، بی حیا، بی آزرم، پررو

فرهنگ فارسی عمید

سنگ رو

گستاخ، بی شرم، بی حیا، سخت رو

فرهنگ فارسی عمید

سایه رو

در سایه رونده، کنایه از شب رو، کنایه از شب زنده دار

فرهنگ فارسی عمید

سیاه رو

کسی که چهره اش سیاه باشد، کنایه از عاصی، گناهکار، رسوا، شرمنده، روسیاه

فرهنگ فارسی عمید

سیه مو

(یَهْ)

سیه موی. کسی که موهای سر و روی او سیاه باشد. (ازناظم الاطباء). مجازاً، جوان:
جهان شده فرتوت چو پاغندۀ سدکیس
کنون گشت سیه موی و عروسی شد جماش.
بوشعیب.
برون آورید از شبستان اوی
بتان سیه موی خورشیدروی.
فردوسی.
پیری رسید موی سیاهت سپید شد
یار سفیدروی سیه موی را بخواه.
سوزنی.
بر زال سیه موی مشاطه شده چنگی
بر طفل حبش روی معلم شده نایی.
خاقانی.
دل از امتاع دنیا و حطام او برداریدو گرد سیه مویان نگردید. (سندبادنامه ص 156). رجوع به سیاه مو و سیاه موی شود

لغت نامه دهخدا

سیاه رو

بی آبرو، رسوا، بی عزت، (ناظم الاطباء)، روسیاه، شرمنده:
با اینکه از او سیاه رویم
هم هندوک سیاه اویم،
نظامی،
رجوع به سیاه روی شود

لغت نامه دهخدا

سایه رو

(زَ)

کنایه از شب زنده دار. (برهان) (آنندراج). شب زنده دار. (شرفنامه) ، کنایه از دزد و عیار و شب رو. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیه سرو

(یَهْ سَرْوْ)

نوعی از سرو و آنرا سرو سیاه گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیه روز

(یَهْ)

بدبخت. بی طالع. محروم. (ناظم الاطباء) :
چنین پنداشت فرهاد سیه روز
که او را بود خواهد نیک آن روز.
نظامی.
مجنون ز گزاف این سیه روز
برزد زدل آتشی جگرسوز.
نظامی.
، مظلوم. ستمکش، دلتنگ و حزین. (ناظم الاطباء). رجوع به سیاه روز شود

لغت نامه دهخدا

سیه روی

(یَهْ)

سیه رو. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

سیه رود

(یَهْ)

دهی است از دهستان دیزمار باختری بخش ورزقان شهرستان اهر. دارای 719 تن سکنه. آب آن از رود خانه امیری و ارس. محصول آنجا غلات، برنج، پنبه، توتون و سردرختی. شغل اهالی زراعت، گله داری و کسب و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا